فرج امیدی روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز تلاش برای حفظ بازارهای صادراتی کشور در منطقه را ضروری دانست و افزود: نباید به بهانه حضور در عرصه‌های بین‌المللی و تجارت با کشورهای توسعه‌یافته حجم مبادلات با کشورهای همسایه را کاهش داد بلکه نیاز به تقویت زیرساخت ها با هدف افزایش صادرات در بازارهای جهان است.

وی اظهار داشت: با تمام مزیت‌هایی مانند قرابت فرهنگی و مذهبی و هزینه به نسبت کم حمل‌ونقل محصولات، اگر امروز توان نگهداشت بازار منطقه را نداشته باشیم، بی‌شک در بازار جهانی و بین‌المللی هم نمی‌توانیم رقابت کنیم.

امیدی ثبات هزینه های تمام‌شده را یکی از ملزومات قدرت‌نمایی در بازار منطقه دانست و ادامه داد: متأسفانه کالای ایرانی به طور مستمر با نوسان قیمت مواجه است و همین امر سبب کاهش اعتماد طرف خارجی و عدم‌ تمایل او به تجارت با همتای ایرانی می‌شود، آن هم در شرایطی که قیمت محصولات در کشورهای رقیب مانند ترکیه غالباً ثابت است.

این کارشناس مسائل اقتصادی تصریح کرد: این نوسان قیمتی به طور قطع بازارهای بزرگی مانند عراق را که همواره حتی به طور سنتی به آنها صادرات داشته‌ایم، از دست ما خارج خواهد کرد.

وی با اشاره به برخی از مشکلات ایجاد شده در صادرات به دلیل اعمال تحریم، خودتحریمی را بزرگترین عامل کاهش صادرات دانست و گفت: با وجودی که تحریم مشکلات متعددی را در مسیر صادرات ایجاد کرده اما می‌توان ادعا کرد مشکلات آن بیشتر از بخشنامه‌ها و مقررات داخلی نیست. امروزه صادرکننده علاوه بر تحریم، با مسائل و مشکلات متنوع دیگری نیز مواجه است که عمدتاً به دلیل عدم‌ثبات قیمت ارز، عدم‌تثبیت هزینه‌های حمل‌ونقل و در نتیجه قیمت تمام‌شدۀ محصولات ایجاد شده‌اند.

امیدی خاطرنشان کرد: کاهش حجم صادرات، بیش از اینکه مربوط به شیوع ویروس کرونا باشد، ناشی از خودتحریمی ها و ایجاد موانع خودساخته است. اگر بخشنامه‌ها و قوانین دست و پاگیری که در سال ۹۹ صادر شد و صادرکنندگان کشور را دچار سردرگمی و گرفتاری‌های متعدد کرد و اثرات آن، کماکان هم ادامه دارد، نبودند، حجم صادرات ایران به‌رغم همه مشکلات، بیشتر از مقدار فعلی می‌بود.

وی در انتها تاکید کرد: با توجه به رقابتی شدن فضا، حفظ بازارهای هدف و بازارسازی جدید، مستلزم تغییر نگرش و رویکرد در مقوله صادرات و حرکت مبتنی بر برنامه‌ریزی‌های کارشناسانه است.